قانون دوبلین

طبق مقرراتی که سران اتحادیه اروپا در دوبلین، پایتخت ایرلند، تصویب کردند، تصمیم درباره درخواست پناهندگی باید در کشوری گرفته شود که نخستین محل ورود پناهجو بوده است.

در کشورهای عضو اتحادیه اروپا (EU) و نروژ ، ایسلند و سوئیس قوانینی وجود دارد درباره اینکه کدام کشور مسئول درخواست پناهندگی می باشد. در این قوانین بیان شده است که فقط یک کشور مسئول رسیدگی به پرونده پناهندگی می باشد. به مجموع این مقررات قانون دوبلین گفته میشود که به عنوان یک قانون ثبت شده است.

طبق مقرراتی که سران اتحادیه اروپا در دوبلین، پایتخت ایرلند، تصویب کردند، تصمیم درباره درخواست پناهندگی باید در کشوری گرفته شود که نخستین محل ورود پناهجو بوده است. در صورتی که آن کشور معلوم و جزو کشورهای امن شمرده شود، درخواست‌کننده بدون بررسی تقاضایش، به نخستین کشوری که وارد شده بوده، بازگردانده می‌شود و می‌تواند در آنجا درخواست پناهندگی کند.

موارد ذکر شده در قانون دوبلین:

 شما مجبورید در کشوری اعلام پناهندگی کنید که ویزا یا اجازه اقامت شما را صادر کرده است به عنوان مثال اگر شما با ویزای فرانسه وارد اروپا بشوید و در آلمان اعلام پناهندگی کنید طبق قانون دوبلین به کشوری که برای شما ویزا صادر کرده است یعنی فرانسه برگردانده می شوید.

» شما مجبورید در کشوری که برای بار اول اعلام پناهندگی کرده اید بمانید و نمی توانید به کشور دیگری بروید به عنوان مثال اگر شما در ایتالیا اعلام پناهندگی کرده اید نمیتوانید به هر دلیلی از ایتالیا خارج شده و در کشور دیگری اعلام پناهندگی کنید.

» اگر شما برای اعلام پناهندگی در کشوری از کشور دیگری که عضو این قانون است گذر کنید، مجبورید طبق قانون دوبلین به آن کشور برگردید به عنوان مثال اگر شما برای رسیدن به دانمارک از آلمان عبور کرده اید، دانمارک شما را مجبور می کند که به آلمان بازگردید. 

به زبان ساده قانون دوبلین بیان میکند که شما باید دراولین کشور امنی که رسیدید اعلام پناهندگی کنید و حق انتخاب کشور را ندارید.

این قانون منتقدان فراوانی دارد، ولی به طرز سخت گیرانه ای در تمامی کشورهای عضو این قانون اجرا می شود. به نوعی این قانون را بازی کشورهای عضو این قانون با پناهجویان می نامند.

اما قرارداد دوبلین ۳ شرایط پذیرش و نحوه رسیدگی به درخواست آن دسته از پناه جویان را که درخواست پناهندگی شان را دریک کشور اتحادیه اروپا ارائه داده اند، اما ویزای یک کشور دیگر را دارند، یا از کشور دیگری عبور کرده یا در کشور دیگری در اتحادیه اروپا قبلا درخواست پناهندگی داده اند را تعریف، تعیین و مشخص می کند.

این قرارداد تعیین می کند که چه کشوری مسئولیت رسیدگی به درخواست پناهندگی را داشته و در چه حالتی یک پناهجو به کشور دیگر عضو اتحادیه اروپا بازگردانده می شود. یک بانک اطلاعاتی ثبت اثر انگشت متقاضیان پناهندگی بنام «اویروداک» نیز وظیفه دارد تا شناسائی متقاضیان  پناهندگی که قبلا در کشور دیگری در اتحادیه اروپا درخواست پناهندگی داده بوده اند را تسهیل کند.

منبع : mohabatnews.com